Powiedział Singer
31 października 2023 § Dodaj komentarz
Skoro seks jest dla dwojga, a nawet dla jednego człowieka, to dlaczego poezja musi być dla wielu?
Isaac Bashevis Singer, Namiętności
/fotografia – Louis Monier/
Adam Bahdaj i mistrz z Argentyny
26 października 2023 § Dodaj komentarz
Do przerwy 0:1 to z całą pewnością najważniejsza książka mojego dzieciństwa i – bez hiperbolizowania, zapewniam – prawdopodobnie jedna z ważniejszych w życiu; czytałem tę powieść lekko licząc dziesięć razy, nigdy na siłę, zawsze z wypiekami na twarzy, za każdym razem w towarzystwie rozedrganych emocji.
Gdyby przyszło dziś wznawiać dzieło Bahdaja i jeśli ktoś zapytałby mnie o zdanie, to, sądzę, poniższa fotografia bez wątpliwości powinna się znaleźć na okładce czy innej obwolucie, inaczej nie może być, no nie, po prostu.
A, inna sprawa, autor zdjęcia to klasa światowa i bez wahania stawiam tę tezę, a raczej pod nią się podpisuję.
/zdjęcie – Pedro Luis Raota/
Literatura i życie
29 września 2023 § Dodaj komentarz
Ktoś kiedyś, ktoś znany, aczkolwiek z czego znany, dlaczego, nie pomnę już, ktoś znany powiedział był kiedyś, że życie tak go przytłacza, że w literaturze szuka ucieczki od życia, stąd jego, tego kogoś znanego, predylekcje do SF czy innych fantasy; podobnie, kontynuował ten znany, rzecz ma się z kinem.
U mnie à rebours: w literaturze (tudzież filmie) nieustannie szukam życia, zaś wobec SF i fantasy żywię głęboką abominację.
Truman Capote i (być może) abominacja
Tydzień na tysiąc znaków (8, chyba)
12 września 2023 § Dodaj komentarz
W Uchu igielnym, które już tutaj, na tym Uchu, z lubością przywoływałem, znajdujemy kapitalną historię z jubilatem, domniemane osiemdziesiąte urodziny. Majstersztyk.
***
Medusa Deluxe się nie broni zupełnie, warta odnotowania jedynie ostatnia scena, w zasadzie ostatnie pięć minut, bo scena tam jakby jedna tylko, w całym obrazie, przewlekła i nieustanna.
***
W zamian, nawet po tylu latach, choć jakby ckliwiej, broni się Dżuma; opis śmierci, agonii Tarrou to jeden z piękniejszych znanych mnie tego rodzaju fragmentów w literaturze.
***
Reprezentacja naszego kraju nie będzie miała takich wyników, w domyśle, że nigdy już, oznajmił był w nieśmiertelnej Finlandii Świetlicki, ustami Bogusława Lindy i twarzą Macieja Szczęsnego; po ostatnich wydarzeniach okazuje się, że w sumie to chyba nawet dobrze.
***
Tymczasem Ucho niniejsze jakby ostatnimi czasy odważniej sobie poczyna, rozpycha się, można by rzec, po szufladzie, co oczywiste, po szufladzie się zatem rozpycha, że na koniec pozwolę sobie tak to ująć, a jakże.
Przeoczona śmierć Mariasa
11 września 2023 § Dodaj komentarz
Jeszcze w październiku minionym myślałem: najwybitniejszy, najwybitniejszy z żyjących, bom przeoczył te jego przedwczesne odejście; dziś rok równo mija.
Śmierć, życie, bez względu na wszystko, nadal najwybitniejszy, jeden z najwybitniejszych współczesnych, tak.
/zdjęcie za El Confidencial/
Mareczek o złudzeniach
5 kwietnia 2023 § Dodaj komentarz
„Wszystko jest piękne, nawet na pewno, jeśli się ma te dwadzieścia parę lat. Wtedy są złudzenia i miłość – i wszystko jest do zdobycia, bo właśnie te głupie dwadzieścia lat. A potem przychodzi życie twarde, bezlitosne, obedrze człowieka do naga z tych złudzeń – i wtedy już nic nie zostaje z tych dwudziestu lat i z tej wiosny, i z tej miłości… Z początku człowiek cierpi, szuka jeszcze swoich złudzeń, potem przestaje cierpieć, tyje, sam sobie pluje w mordę, śmieje się z tego, co było w nim kiedyś najlepsze. Śmieje się, śpiewa głupie piosenki i boi się przyznać, że sam miał kiedyś dwadzieścia lat i wiosnę. A potem już nie ma żadnych marzeń, to już niepotrzebne, tylko tak – z dnia na dzień”.
Marek Hłasko, Sowa, córka piekarza
3 ucho 